Yalnızlık

Sonu olmayan bir uçuruma duser gibiyim senin olmadigin yerde


Nasil ki bir çocuk ninnilerle avunursa ben anilarimla avunurum her zaman


Anilarim bir sinema seridi gibidir gozlerimin karanlik çukurlarinda


Goz yaslarim yagmur, dusuncelerim çamur olmustur


yalnizlik uçurumunda.....






Dün yine yalnızdım...
Uzun uzun düşündüm.
O eski günleri
İnan özlemle tutuşunca
Bir başka nefes alıyor insan.


Seni düşündüm....
Gözlerini...
Ruhumu titreten,
O ince, zarif sesini...
Sonra birden durdum,
Ve hayal meyal hatırladığım
O ilk karşılaştığımız an geldi aklıma!
Senin gözlerime bakamayışın,
Ve benim bu halinle
Seni ne kadar da
Masum bir kar tanesine
Benzetişim geldi aklıma.


Zaman geceyarısı.....
Yine sen düştün aklıma,
Sanma ki unuttum.
Ama her seni hatırlayışımda
İnan bana
Seni sen olduğun için
Ne kadar da çok
Sevdiğim aklıma geliyor.


Söyle bana,
Benim seni her düşündüğümde,
Sende beni biraz olsun
Anımsayabiliyor musun?

Bunu birkaç yıl önce yazan o çok sevdiğim insana teşekkürler...