Arkadaşım A.Yüksel'den yeni bir yazı daha kendisi bloga yavaş yavaş alışıyor gibi :)
Değişkendir insan psikolojisi .. Gülerken ağlamak bnun en anlamlı göstergesi..
Kararlar , prensipler ,söz vermeler ve vazgeçmeler.. Bugun yaşıyoruz ve nelerle karşılaşıyoruz. Kendimizden ödün vermemek , kaybettiğimizn belirtisi gibi biizm için. Bir kararın arkasında durmak şartlara mı kişiliğe mi bağlı çelişkilidir bunun cvabı.İnatçı ve hırslı bir kişilik yanlışta olsa o kararı uygulamakla mutluluk duyar. Oysa şartların gerektirdiği bir kuralcılık mutsuzluk ve zorlamanın bir parçasıdır.
Kişiliğimizde barındırdığımız özelliklerimizle yargılanırken , içimizde yaşadıklarımızda gariptir çoğu zaman. Dışa yansıttığımz benliğimiz duygularımızla bürününce farklı bir hal alır bence. Hep var olsun istediklerimiz yokken bellidir benliğimiz. Diyebilirimki insan elindekilere inandığı zaman daha güçlü tavırlar sergiler. Kaybedildiği zaman yenilgisinin üzüntüsünü belirtmesede , farklı davranışlar sergilemeye başlamıştır her şeyde. Kuralcılık bi yere kadardır gözümde , duygular girince işin içine değişir o zaman mesele. Hep mutlu bir insan tanımıyorum ben. Çok gülen bir çokca da ağlar istemeden. Gelip geçici ama izleri kalıcıdır duygularımızn ne kişilk ne de düşünceler hepsi gelip geçer. İnsan hep ağlayabilir mi ? Mutluluğa da ihtiyacı vardır bu yaşamda , gözyaşlarımızda acılarla anlam katar yaşananlara. Zaman geçtikce , her günün ardından farklı olayların çevresinde sergiliyoruz benliğimizi.
Bu knu hakkında demeliyimki : Kalıcı değildir insanlar. Devam edeceğinin garantisi yoktur düşüncelerin ve zamanla yarış içindedir duygular. Gelip geçici bu hayatta ağlamak varsa gülmekde vardır. Bir bütün diye algılayabilirz. Elimizdekilerle güçlü farzediyorduk ya kendmizi mutluluğa kapılıyorduk ya , işte ben mutsuzluğu da tatmadan anlayamam neyden güç alıp neden mutlu olduğumu. Her şeyi yaşıyorsak gülerken ağlamayı çok görmemk gerek..
Değişkendir insan psikolojisi .. Gülerken ağlamak bnun en anlamlı göstergesi..
Kararlar , prensipler ,söz vermeler ve vazgeçmeler.. Bugun yaşıyoruz ve nelerle karşılaşıyoruz. Kendimizden ödün vermemek , kaybettiğimizn belirtisi gibi biizm için. Bir kararın arkasında durmak şartlara mı kişiliğe mi bağlı çelişkilidir bunun cvabı.İnatçı ve hırslı bir kişilik yanlışta olsa o kararı uygulamakla mutluluk duyar. Oysa şartların gerektirdiği bir kuralcılık mutsuzluk ve zorlamanın bir parçasıdır.
Kişiliğimizde barındırdığımız özelliklerimizle yargılanırken , içimizde yaşadıklarımızda gariptir çoğu zaman. Dışa yansıttığımz benliğimiz duygularımızla bürününce farklı bir hal alır bence. Hep var olsun istediklerimiz yokken bellidir benliğimiz. Diyebilirimki insan elindekilere inandığı zaman daha güçlü tavırlar sergiler. Kaybedildiği zaman yenilgisinin üzüntüsünü belirtmesede , farklı davranışlar sergilemeye başlamıştır her şeyde. Kuralcılık bi yere kadardır gözümde , duygular girince işin içine değişir o zaman mesele. Hep mutlu bir insan tanımıyorum ben. Çok gülen bir çokca da ağlar istemeden. Gelip geçici ama izleri kalıcıdır duygularımızn ne kişilk ne de düşünceler hepsi gelip geçer. İnsan hep ağlayabilir mi ? Mutluluğa da ihtiyacı vardır bu yaşamda , gözyaşlarımızda acılarla anlam katar yaşananlara. Zaman geçtikce , her günün ardından farklı olayların çevresinde sergiliyoruz benliğimizi.
Bu knu hakkında demeliyimki : Kalıcı değildir insanlar. Devam edeceğinin garantisi yoktur düşüncelerin ve zamanla yarış içindedir duygular. Gelip geçici bu hayatta ağlamak varsa gülmekde vardır. Bir bütün diye algılayabilirz. Elimizdekilerle güçlü farzediyorduk ya kendmizi mutluluğa kapılıyorduk ya , işte ben mutsuzluğu da tatmadan anlayamam neyden güç alıp neden mutlu olduğumu. Her şeyi yaşıyorsak gülerken ağlamayı çok görmemk gerek..
